D-Day και Logistics
Έλλειψη ορθής logistics οργάνωσης στους συμμαχικές στρατιωτικές δυνάμεις μετά την D-Day, απόβαση σε Νορμανδία στις 6 Ιουνίου του 1944, καθώς και εξαιρετικά εκτεταμένης αλυσίδας προμήθειας, προκαλούσε μεγάλη δυσκολία προμήθειας πυρομαχικών και καύσιμου.
Αρχικοί στόχοι των Συμμάχων στις πρώτες 40 ημέρες ήταν ως εξής:
δημιουργία ενός ισχυρού προγεφυρώματος που θα βασίζεται στην πόλη Καν και λιμάνι Serbur που είχε ιδιαίτερη σημασία για τους Συμμάχους, επειδή ήταν σε θέση να δεχτεί μεγάλα εμπορικά πλοία
επίθεση εκτός του προγεφυρώματος αυτού και απελευθέρωση της Βρετάνης και των Ατλαντικών λιμανιών της και στην συνέχεια τα στρατεύματα να φτάσουν στα περίπου 190 χλμ νοτιοδυτικά του Παρισιού έως την πόλη Τουρ.
Ωστόσο, σημαντικές επιτυχείς συμμαχικών στρατευμάτων στην Νορμανδία στα τέλη Αυγούστου 1944., μαζί με τις αερομεταφερόμενες μεραρχίες στη νότια Γαλλία οδήγησε τους Συμμάχους να προχωρήσουν πιο γρήγορα προς τη Γερμανία από ότι σχεδίαζαν. Αυτή η ταχεία εξέλιξη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Σύμμαχοι δεν είχαν στα χέρια τους σημαντικά θαλάσσια λιμάνια ικανά να λάβουν μεγάλα εμπορικά πλοία, ο συμμαχικός στρατός αντιμετώπιζε ένα τεράστιο πρόβλημα που σχετιζόταν με προμήθειες.
Εκτός από το προσωρινό λιμάνι Malberi, που ιδρύθηκε εν την απόβαση στη Νορμανδία και τα αμφίβια σκάφη που ξεφορτώνονταν απευθείας στην παραλία, το μόνο σημαντικό λιμάνι που είχανε υπό έλεγχο οι Σύμμαχοι ήταν το λιμάνι Serbur, κοντά στο σημείο απόβασης.
Το λιμάνι της Αμβέρσας στο Βέλγιο οι Σύμμαχοι κατέλαβαν πολύ αργότερα από το προγραμματισμένο χρόνο και είχε καταστραφεί κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης. Οι γερμανικές δυνάμεις διατήρησαν στον έλεγχο τους μεγάλα λιμάνια στην ακτή της Μάγχης μέχρι τον Μάιο 1945. Τα λιμάνια που πέσανε στα χέρια των συμμαχικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του έτους 1944. ήταν σαμποταρισμένα με σκοπό να εμποδιστεί άμεση χρήση τους.
Οι ζημιές στο δίκτυο σιδηρόδρομου της Γαλλίας πριν από την D-Day, οι οποίες διεξήχθη από το γαλλικό κίνημα αντίστασης με την πρόθεση να αποτρέψει την κίνηση των Γερμανών, αποδεικνύεται πλέον εξίσου επιβλαβές για τους συμμάχους, επειδή χρειαζόταν χρόνος για να επισκευαστούν γραμμές και γέφυρες.
Επίσης θεσπίστηκε ένα σύστημα εφοδιασμού με φορτηγά αμάξια, γνωστό ως Red Ball Express για να προμηθεύει τις μονάδες πρώτης γραμμής. Ωστόσο, για κάθε λίτρο καυσίμου που μεταφερόταν στην πρώτη γραμμή, κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο, χρειαζόταν να ξοδευτούν άλλα 5 λίτρα καυσίμου.
Η κατάσταση του εφοδιασμού σταμάτησε όλες μεγάλες επίθεση των συμμάχων μέχρι τέλος Οκτωβρίου, επειδή χρειάστηκε αρκετός χρόνος για τη δημιουργία αποθεμάτων.